15. Вершы аб стане грамадства

 

Анатолій Балуценка

http://ab3tt.narod.ru

 

 

3047     УНИВЕРСИТЕТЫ

 

Не может толерантным быть народ,

Который, как частицу своей славы,

Считает не космический полёт,

А тюрьмы, лагеря или централы.

 

Нормальный, вроде, с виду человек,

В душе преступник он уже отпетый,

С дипломом красным настоящий зек,

В тюрьме окончил университеты.

 

Мизерною была его вина,

И не был он от совести отступник,

Но в лагеря бросает всех страна,

Готовит по профессии «преступник».

 

5.03.1999

 

Home Page     Змест

 

3066     НРАВЫ НЕ НОВЫ

 

Не прошибают стену лбами,

Но я бил так, что лоб гудел,

Заискивать перед ослами

Был чуждым для меня удел.

 

Ослами заняты ворота

И неприступная стена,

Чтоб не прошёл бы умный кто-то,

Всегда такой была страна.

 

Таким подход и впредь остался,

И дальше нравы не новы,

СССР давно распался,

Но снова правят бал ослы.

 

26.03.1999

 

Home Page     Змест

 

3071     ВАНДАЛЫ

 

Чаму дабра тварыць амаль не здатны?

Няўжо спрадвеку так заўжды было?

Здаецца многiм вынiк больш выдатны,

Калi без сэнсу чыняць толькi зло.

 

Зусiм прычына нават невядома,

Чаму ва ўчынках злосцi моцны шквал?

Але ў душу прыходзяць боль i стома,

Бо амаль кожны – скончаны вандал.

 

Вандалы i дарослыя, i дзецi,

Свядома чыняць зло цi незнарок.

Як можна жыць з такой душой на свеце?

Ёсць прыклады iх дзеянняў што крок.

 

29.03.1999

 

Home Page     Змест

 

3077     ПОЩАДЫ НЕ БУДЕТ

 

Реки зла, что текут в океаны,

Всё несут его, хоть путь далёк.

Может, где-то в лесу средь поляны

Затерялся добра ручеёк?

 

Может, есть, а, возможно, и нету,

Время атомных страхов пришло,

Реки зла превращаются в Лету,

Окружает теперь людей зло.

 

Что придумали атом – не рады,

Но есть много страшнейших идей,

Люди злы, и не будет пощады

Для других беззащитных людей.

 

1.04.1999

 

Home Page     Змест

 

3082     РАЗРУХА

 

Сломал дерево и не почуял вину,

Ведь ребёнок – ещё не преступник,

Но со временем бросит детей и жену

От морали извечной отступник.

 

Холод в сердце его, вовсе жалости нет,

За поступок ужасный не стыдно,

И вопроса не надо, готовый ответ:

Не научит он доброму сына.

 

Всё ломаем подряд. Чья в разрухе вина?

Ведь конца вандализму не видно,

Потому быть не может богатой страна,

Что такие мы, очень обидно.

 

3.04.1999

 

Home Page     Змест

 

3101     КРЕСТЬЯНЕ И КОЛХОЗНИКИ

 

Земля стосковалась по плугу,

Но вырос один лишь бурьян,

Крестьянин был рад ей, как другу,

Колхозник ленив или пьян.

 

Разрушили всё с основаньем,

И дальше стремимся вперёд,

Окончится дело страданьем,

Голодным стать может народ.

 

Крестьянин мог тяжко трудиться,

Теперь – это он и не он:

Ему коммунизм только снится,

Где был бы всегда гегемон.

 

7.04.1999

 

Home Page     Змест

 

3131     ВОКА ЗА ВОКА

 

На свеце кожны мае права жыць,

Ды людзi ёсць драпежныя, як зверы,

Сваё балiць, чужое не балiць:

Яны бяруць у рукi рэвальверы.

 

За вока вока, зуб за зуб аддай,

Такi закон быў у людзей спрадвеку,

Бо небяспека ад бандыцкiх зграй.

Як выжыць у грамадстве чалавеку?

 

За смерць тым самым трэба заплацiць,

Жыццё чужое людзi каб цанiлi,

Не з заклiкам, жыццё каб падарыць,

На ворага ў Айчынную хадзiлi.

 

22.04.1999

 

Home Page     Змест

 

3132     ИГРОКИ СО СМЕРТЬЮ

 

Щекочет нервы и волнует грудь

Сильней всего, что под небесной твердью:

Они всегда стремятся выбрать путь,

Чтобы на нём играть ва-банк со смертью.

 

Со смертью, но не со своей – чужой,

Находятся в избытке добровольцы,

У них порыв, как будто рвутся в бой

На стройки коммунизма комсомольцы.

 

Ведь цель была – построить коммунизм,

Давало вдохновенье это дело,

Теперь влечёт на подвиги цинизм,

В бой рвутся игроки со смертью смело.

 

23.04.1999

 

Home Page     Змест

 

3183     НЕПРАВЕДНЫЙ ПУТЬ

 

Я не был героем, и ты не герой,

Имели всего по медали,

Но смело вступили мы в праведный бой

И землю свою отстояли.

 

Сражались, чтоб жизнь стала лучше у нас,

И жизни своей не щадили,

Со временем пламень надежды угас,

Не жизнь – нищету получили.

 

Медалями нам всю увесили грудь,

Но в ней нету места надежде,

Наверно, неправедный выбрали путь,

Идём не туда, как и прежде.

 

13.05.1999

 

Home Page     Змест

 

3190     АДКУЛЬ?

 

Халодныя сэрцы i брудныя рукi

З'явiлiсь ў грамадстве адкуль?

Сустрэнешся з iмi – не будзе парукi,

Што знойдзеш ратунак ад куль.

 

Забойства за грошы – звычайная справа,

Зрабiць можна нават заказ.

Чаму небяспечным жыццё цяпер стала?

Бо кiлеры ёсць i у нас.

 

Не зналi прафесii страшнай нiколi,

Замежных не ведалi слоў.

Адкуль у людзей ў руках бруду даволi?

Чаму холад ў сэрцы прыйшоў?

 

20.05.1999

 

Home Page     Змест

 

3202     ГОРЬКО И ОБИДНО

 

Не очень трудно деревце сломать,

Текут со слома слёзы у берёзки,

Но очень долго нужно ожидать,

Когда с пенька появятся отростки.

 

Не научили ни отец, ни мать

Законам чести дочь свою и сына,

Им хочется всегда и всё ломать,

Чтоб вся земля была вокруг пустынна.

 

Нет сеятелей, только есть жнецы,

Ведь за таких людей до боли стыдно,

Не садят, а ломают, подлецы,

Защиты нет, хоть горько и обидно.

 

27.05.1999

 

Home Page     Змест

 

3227     БЕСКРЫЛЫЕ

 

Бескрылым крылья нечего давать,

Бессмысленно и пагубно стараться,

Кто ползает, тому уж не летать,

Под облака иль к звёздам не подняться.

 

Как посмотреть вокруг, и там, и тут

Бескрылый правит, крыльями махая,

Крылатым ввысь подняться не дадут,

Поэтому и жизнь у нас плохая.

 

И быть не может лучше никогда,

Не нужно верить сказочным порывам,

Была, есть и предвидится беда,

Коль крылья раздают всегда бескрылым.

 

11.06.1999

 

Home Page     Змест

 

3238     СВЕТ ДУШЫ

 

Люмпенiзацыя грамадства,

I спусташэнне у душы,

Прапала цяга да мастацтва,

Больш непатрэбныя вершы.

 

Нiчога людзi не чытаюць,

У галерэi не iдуць,

Гарэлку толькi разлiваюць,

I пагалоўна ўсюды п'юць.

 

Мо эвалюцыя адбылась?

Ў душы зусiм змянiўся свет,

Ракой гарэлка толькi б лiлась,

Мастак не трэба i паэт.

 

13.06.1999

 

Home Page     Змест

 

3258     ЭЛIТА

 

Якi народ – такая i элiта,

Бо не народзiць сокала сава,

Свiння, як дабярэцца да карыта,

Жадае з'есцi ўсё заўжды сама.

 

Бо не бязрыб'i ракi рыбай сталi,

I пачалi заўзята кiраваць,

Яны самоў без страху замянялi,

Таму не трэба поспехаў чакаць.

 

Бо гегемон прыклаў даволi спрыту,

Каб ў кiраўнiцтве мець заўжды аншлаг,

Знiшчала рэвалюцыя элiту,

Падводзiў рыску сталiнскi гулаг.

 

25.06.1999

 

Home Page     Змест

 

3270     НЕ ВЫХАВАЦЬ

 

Злачыннасць норма цi абставiн збег?

Палепшыць род людскi зрабiў Бог спробу,

Ной толькi годных выбраў у каўчэг,

Яны каб ўратавалiсь ад патопу.

 

Здавалась, справа вырашыцца ўраз,

Бо самых лепшых ў свеце адбiралi,

Але прайшоў не вельмi доўгi час,

I лепшыя злачынствы зноў ўтваралi.

 

Не удаецца выхаваць людзей,

Што створаны па падабенству Богу,

Як хтосьцi ад прыроды лiхадзей,

Не пойдзе ён у добрую дарогу.

 

28.06.1999

 

Home Page     Змест

 

3293     БЕЗДУХОЎНАСЦЬ

 

Упарта я шукаў аматараў мастацтва,

Ў прыватнасцi, паэзii сяброў,

Знайсцi хацеў сярод дарослых i юнацтва,

Але, на жаль, нiкога не знайшоў.

 

Дакладна ведаю: няма вiны паэта,

Што не чытаюць лiрыку ў наш час,

Бо горкi вынiк бальшавiцкага дэкрэта,

Што гегемонам быў рабочы клас.

 

Тых, хто паэзiю чытаў, арыштавалi,

Лес пiлаваць паслалi у гулаг,

Таму мастацтва непатрэбным будзе далей,

Вядзе у бездухоўнасць сумны шлях.

 

10.07.1999

 

Home Page     Змест

 

3297     ИДЕАЛ ЛЮБВИ

 

Девушка из прошлого столетья –

Идеал восторженной любви,

Ни одной такой пока не встретил,

А года, как дым костра, прошли.

 

Не подходит та, нелюба эта,

Женская совсем иная роль,

Для одной подруга – сигарета,

А другую манит алкоголь.

 

Из души мечту придётся выбить,

Чтоб в своём столетьи полюбить,

Самому придётся, видно, выпить,

Крепкую сигару закурить.

 

15.07.1999

 

Home Page     Змест

 

3396     ГОРКАЕ ЖНIВО

 

Старанна, аж з'явiлiся мазолi,

Каб знiкла ўсё без следу, як вада,

Пшанiцу, жыта i ячмень палолi,

Каб пышна разраслася лебяда.

 

Цяпер пасевы на грамадскiм полi

Нясуць адзнакi суму i бяды,

Як не старайся, але ўжо нiколi

Не вырасце пшанiцы з лебяды.

 

Таму ў бядзе любiмая Радзiма,

Як птушка, у якой адно крыло,

Шчаслiвы лёс праходзiць дзесьцi мiма,

Бо маем вельмi горкае жнiво.

 

29.09.1999

 

Home Page     Змест

 

3417     КОРРОЗИЯ МОРАЛИ

 

Ржавчина ужасно надоела,

Разрушает сущность всех основ,

Её счистишь справа, она слева

Появиться быстро может вновь.

 

Рушатся моральные устои,

Нормою становится ржаветь,

Коль железо общества сырое,

Крепче его будет даже медь.

 

Общество не может быть здоровым,

Если коррозирует мораль,

Нужно быть устойчивым основам,

Словно нержавеющая сталь.

 

7.10.1999

 

Home Page     Змест

 

3421     ЛЕПЕЙ НЕ СТАНЕ

 

Свет вельмi брудны i не будзе чысты,

Бо не адмыць нiколi звыклы бруд,

Свет летуценнiк бачыць прамянiсты,

Ды яваю не стане з мары цуд.

 

Заўжды iмкнулiсь ваяваць народы,

Вакол хлусня, бязлiтаснасць, падман,

Памiж людзьмi няма жаданай згоды,

Свет цяжка стогне ад крывавых ран.

 

Разумнiкi з сiвых даўнiн шукалi,

Абаранiць як ад няшчасцяў свет,

Як i было, таксама будзе далей,

Што лепей стане, не знайсцi прыкмет.

 

13.10.1999

 

Home Page     Змест

 

3436     ЖЕНСКИЙ ТРУД

 

Я видел женщин: плуг тянули дружно,

Тогда мужскою не была вина,

Кормить детей голодных было нужно,

Мужей не возвратила им война.

 

О женщине горька, как редька, правда,

Ведь редко светят счастья ей лучи,

В её руках тяжёлая кувалда

Иль носит в печь на обжиг кирпичи.

 

Не может быть счастливым и богатым,

Как не стремился б к этому, народ,

Где женский труд является проклятым,

Где женщина работает, как скот.

 

27.10.1999

 

Home Page     Змест

 

3470     ТАКОЕ ВРЕМЯ

 

Огорченья, одни огорченья,

Мало радости, нету услад,

Но такое у жизни теченье,

Неизвестно ведь, кто виноват.

 

Нет ответа у трудной задачи,

Почему привлекательно зло?

Но никак невозможно иначе,

Видно, время такое пришло.

 

Революция, водка и травка

Сбили наш генетический код,

Огорченья вокруг, очень жалко,

Но нельзя переделать народ.

 

26.11.1999

 

Home Page     Змест

 

3499     КРУТЫЯ ПАВАРОТЫ

 

Гiсторыi крутыя павароты –

Ганебны для людзей эксперымент,

Бо ад яго няшчасцi i маркоты,

Ўсё добрае руйнуецца ушчэнт.

 

Знiкае з поля жыта i пшанiца,

А вырастае буйна лебяда,

I годнае жыццё ўжо толькi снiцца,

Пануе i нястача, i бяда.

 

На паваротах надта час суровы,

Няма святла, а бездань чарнаты,

Бо лепшыя загублены галовы,

А iншыя не варты нiкуды.

 

12.12.1999

 

Home Page     Змест

 

3504     ДУБ I СОСНЫ

 

Чаму трымаюць ураган дубы,

А сосны разбураюцца на трэскi?

Яны заўжды ўнiкаюць барацьбы,

Аб ёй не хочуць нават чуць абвесткi.

 

А барацьба прыемна для дубоў,

Яны ў змаганне кiнуцца ў iмгненне,

Бо ў сэрцах да сваёй зямлi любоў,

Трымае моцна за яе карэнне.

 

Вакол стаяць лясы, там сосен шмат,

Ды на пяску iх корань вельмi кволы,

Калi паклiча змагароў набат,

Дуб годна ураган сустрэне новы.

 

16.12.1999

 

Home Page     Змест

 

3506     ПРАСIЦЕЛЬ

 

Прасiцель – нібы каста пракажоных,

Яна уладзе замiнае жыць,

Жадае, каб было ўсё па законах,

Ды з iм нiхто не хоча гаварыць.

 

Прасiцеля аднойчы паважаюць,

Як выбiраць уладу трэба зноў,

I залатыя горы абяцаюць,

I вечную адданую любоў.

 

Ды зноў пасля зусiм не памячаюць,

Бо на чатыры выбралi гады,

Чыноўнiкi прасiцеля знiшчаюць,

Напэўна, гэтак будзе назаўжды.

 

16.12.1999

 

Home Page     Змест

 

3513     САД

 

Ссеклi сад, i яблынi, i грушы,

Што сякеры, ёй жа не шкада,

Меркавалi, будуць расцi ружы,

Вырасла сцяною лебяда.

 

Цяжкае стагоддзе Беларусi,

Лепшых сваiх страцiла сыноў,

Супынiлiсь у iмклiвым русе,

Але сад не вырастае зноў.

 

Мець нацыянальную свядомасць

Дазваляў цудоўны ў кветках сад,

Будучыня наша – невядомасць,

Не наперад крочым, а назад.

 

25.12.1999

 

Home Page     Змест

 

3529     ЧУЖЫ БОЛЬ

 

Можа iншых зусiм не кранае,

Не турбуе нiяк боль чужы,

Мая востра душа адчувае

Боль пакрыўджанай iншай душы.

 

Не мая гэта, ўпэўнены, справа,

Ды ад горкiх нязносных абраз

Да мяне надыходзiць навала,

Рэагуе душа моцна ўраз.

 

Ад чужога нясцерпнага болю

Сэрца мне пачынае пячы.

Як знаходзiць ў грамадстве патолю,

Ад пакут як душу зберагчы?

 

5.01.2000

 

Home Page     Змест

 

3579     РУЖЫ НА БАЛОЦЕ

 

Не расквiтнее ружа на балоце,

Ёй трэба вельмi дбайная рука,

Яна заўжды у смутку i маркоце,

Без клопату жыве там асака.

 

Не толькi расквiтнець, а жыць не ў змозе,

Ў смярдзючай глебе выжыве наўрад,

Знайсцi прытулак хоча пры дарозе,

Хоць месца ёй – цудоўны райскi сад.

 

Не будзе кветак ў ружы, вельмi шкода,

Але, калi нядбайная рука,

Яна саджае ружы на балоце,

А ў садзе расце кепска асака.

 

22.01.2000

 

Home Page     Змест

 

3580     ПЛАДЫ РЭВАЛЮЦЫI

 

Мiчурын ў пладаводстве ўзяў кiрунак,

Каб вырасцiць цудоўныя плады,

Каб смачным i прыгожым быў гатунак,

I радасць людзям мог даваць заўжды.

 

Грамадству Ленiн адшукаў ратунак,

Шчаслiвымi, лiчыў, ўсе стануць ўраз,

Элiту нiшчыў, каб стварыць гатунак

Пад назвай «гегемон» – рабочы клас.

 

Напэўна, хворым быў цi нецвярозым,

Пабачыў – цяжкай нарабiў бяды,

У вынiку ад жаху страцiў розум,

А мы жнем рэвалюцыi плады.

 

23.01.2000

 

Home Page     Змест

 

3581     ЧМЕЛЬ I КАМАР

 

Чмель – добры i старанны гаспадар,

I дэмакрат быў па сваёй прыродзе,

Руплiва з кветак ён збiраў нектар,

Прыгажуном цудоўным быў ў палёце.

 

А побач з iм таўклi мак камары,

Iх зграя была моцнай, як навала,

Ахвяр чакалi, лёталi ўгары,

Чмялёў было ў акрузе вельмi мала.

 

Прыйшла правесцi выбары пара,

Камар i чмель сапернiкамi сталi,

У вынiку абралi камара,

Шмат камароў, i ўсе галасавалi.

 

23.01.2000

 

Home Page     Змест

 

3587     ЗНАЙДЗIСЯ, МАМА!

 

Чаму iнстынкт заўжды высокародны?

Ён свету дан жывёльнаму павек,

Але учынак кепскi i нягодны,

Хоць мае розум, робiць чалавек.

 

Бо да дзяцей шмат у жывёл пяшчоты,

Жыццём сваiм iх здатны баранiць,

Ў сiроцкiх словах колькi ёсць маркоты:

«Знайдзiся, мама!» – як набат гучыць.

 

Ды часам у людзей няма турботы,

З уласнымi дзяцямi чыняць жах,

Неверагодна, ды ў наш час сiроты

Жывуць без ласкi пры жывых бацьках.

 

24.01.2000

 

Home Page     Змест

 

3593     АПРАЧА ПАЭТАЎ

 

Ў рэальнасць мяне думкi завялi,

Хоць можа гавару i святатацтва,

Паэзii часы даўно прайшлi,

Такое непатрэбнае мастацтва.

 

Багатых шмат, а большасць – жабракi,

Абодвум класам не патрэбны веды,

Да кнiг не цягне ўжо нiхто рукi,

Як хлеб здабыць, не вучаць iх паэты.

 

Няма нi чытача, нi слухача,

Бо ў душах не агонь гарыць, а крыгi,

Зусiм нiхто, паэтаў апрача,

Чытаць не хоча паэтычнай кнiгi.

 

26.01.2000

 

Home Page     Змест

 

3622     ВЯЛIКАЕ СУМНЕННЕ

 

Ў жыццё прыходзiць цяжкая бяда,

Душа ў знямозе ад хлуснi i бруду,

Бо не шануем Госпада Хрыста,

А за узор ў жыццi бярэм Iуду.

 

Таму жахлiвы у грамадства стан,

Бо срэбранiкi – вабная прынада,

Квiтнее буйна жудасны падман,

I норма ўжо – бязлiтасная здрада.

 

Iуда грэх сабе не дараваў,

Хоць позна, ды прачнулася сумленне,

Сабе сумленне кожны б хай прыдбаў,

Цi будзе так – вялiкае сумненне.

 

10.02.2000

 

Home Page     Змест

 

3625     ДЭМАКРАТЫЯ

 

Хоць вабiць дэмакратыi прынада,

Ды i яна даць здатна шмат нягод,

Не будзе светлай, нiбы дзень, улада,

Як чорны, быццам сажа, стаў народ.

 

Ў семнаццатым i трыццаць сёмым каты

Святло згасiлi, пэўна, назаўжды,

Тым самым нават да народнай ўлады

Дадалi вельмi страшнай чарнаты.

 

Стварыць не удалося ўлады слаўнай,

Яна такой, якi народ, была,

Не стане дэмакратыя сапраўднай,

Як цемра ўсюды, ды няма святла.

 

11.02.2000

 

Home Page     Змест

 

3626     ФIНIШ

 

Жыццёвы шлях – як быццам марафон,

На старце ўсе аднолькавыя разам,

На трасе сыдзе хтосьцi пад адхон,

Ды iншыя адстануць моцна з часам.

 

Надзея старту вабiць: дабягу,

Бо мроiцца заўжды ветразь пунсовы,

Бо юныя не ведаюць граху,

Яны усе – цудоўныя анёлы.

 

Ўсе к фiнiшу iмкнуцца ад душы,

Ды лёс чамусьцi не прамы, а гнуткi.

Але адкуль бяруцца алкашы?

Чаму прывабна доля прастытуткi?

 

11.02.2000

 

Home Page     Змест

 

3628     НОВАЯ МАРАЛЬ

 

На скрыжалях маральны кодэкс Бог

Нам запiсаў дакладна зразумела,

Каб хтосьцi ад нягоды не знямог,

Душу каб зберагаў сваю i цела.

 

Ды ленiнiзм вучылi шмат гадоў,

I камунiзм упарта будавалi,

Да Бога мы не збераглi любоў,

I Бiблiю нiколi не чыталi.

 

I вынiк не прымусiў нас чакаць,

Бо, як магнiт, прыцягвала грахоўнасць,

Мараль жадалi новую ствараць,

А маем у грамадстве бездухоўнасць.

 

12.02.2000

 

Home Page     Змест

 

3637     ЗНОЎКУ ГУЛАГ

 

Цяжкi боль цяпер прыходзiць ў грудзi,

Што часы такiя не прайшлi,

Бо без следу зноў знiкаюць людзi,

Як знiкаюць ў моры караблi.

 

Мроiлась: было, прайшло i баста,

Ды прыйшла нябачная рука,

Зноў iснуе жудасная каста,

Дбайныя нашчадкi вчк.

 

Кожны верыць: мая хата з краю,

Але гэта вельмi згубны шлях,

Прамаўчыць грамада – зноў чакае

Ўжо забыты сталiнскi гулаг.

 

17.02.2000

 

Home Page     Змест

 

3716     МО АДГУКНЕЦЦА?

 

Здараецца жахлiвы лёс,

Страшней, чым жудасная казка,

Ў якiм звычайна мора слёз,

Зусiм адсутнiчае ласка.

 

Ды лёс вядзе ў жыццёвы шлях,

Дзе горкi сум, няма пяшчоты,

Але надзея ёсць ў вачах,

Па iм ў жыццё iдуць сiроты.

 

Надзея тоiцца на дне,

Сваю пабачыўшы мiзэрнасць.

А мо чыю душу кране,

Мо адгукнецца мiласэрнасць?

 

22.03.2000

 

Home Page     Змест

 

3744     ВАРВАРЫ

 

Навокал шмат няшчасцяў i нягод,

А шчасце можна дзе-нiдзе адзначыць,

Зарыцца б цалкам у зямлю, як крот,

Зусiм каб свету белага не бачыць.

 

Я варварства жахлiва не люблю,

Яно ж жыве вакол, мазолiць вочы.

Адкуль прыйшло зло гэта на Зямлю,

Што кожны зруйнаваць яе ахвочы?

 

У душах зло замест высокiх мар,

Знiшчаюць ўсё, як страшнае цунамi,

Жыццё ператвараецца ў кашмар,

Бо варвары iснуюць памiж намi.

 

31.03.2000

 

Home Page     Змест

 

3755     ГРЭШНIКI

 

Грэх робiць чалавек, пасля яшчэ,

Ганебны ўчынак з часам будзе звычкай,

Ды сорам душу нават не пячэ,

Для шчасця грэх становiцца адмычкай.

 

Грэх не злачынства, i маўчыць закон,

А грэшнiкi упарта робяць шкоду,

Грахам чамусьцi не прыходзiць скон,

Ды грэшнiк ад iх мае асалоду.

 

Калiсьцi, можа, прыйдзе боскi суд,

Ды доля пры жыццi пакуль не секла,

Не верыць грэшнiк ў добры райскi цуд,

Жыццё другiх ператварае ў пекла.

 

4.04.2000

 

Home Page     Змест

 

3764     ЧОРНЫ ЦI ЗАЛАТЫ?

 

Прайшлi рамантыкi часы,

Як на траву, глядзяць на ружы,

Прагматыкам не да красы,

У iх амаль астылi душы.

 

Духоўнасць. Лёс яе якi?

Спакусы – горшыя пагрозы,

Паэзii ёсць астраўкi,

Вакол бушуе мора прозы.

 

Адбудзецца духоўны ўздым,

Каб прыгажосцi быў пакорны?

Час стане зноўку залатым,

Цi, нiбы сажа, будзе чорны?

 

7.04.2000

 

Home Page     Змест

 

3773     ПУТЬ К СЧАСТЬЮ

 

Ни Безуховых нет, ни Ростовых,

Жизнь Голицын сложил на алтарь,

Есть лишь Павлик Морозов из новых,

А из старых – несчастный Щукарь.

 

Ушли люди, а с ними – и нравы,

Лишь в избытке бесчестие есть,

Не добыть уже прошлого славы,

Коль забыты и совесть, и честь.

 

Ценным сделать хотели, что хуже,

Шла селекция наоборот,

Становился путь к счастью всё уже,

Маргиналом теперь стал народ.

 

14.04.2000

 

Home Page     Змест

 

3840     ТРАГЕДЫЯ

 

Калi адзiн ў дарозе заблукае,

Здарыцца можа страшная бяда,

Трагедыя наперадзе чакае,

Калi заблудзiць цалкам грамада.

 

Бо шлях тады, нiбы мiраж, умоўны,

Iдэю вырабляе правадыр,

Здавалась, к шчасцю шлях iдзе чароўны,

Ў сапраўднасцi вядзе ў крывавы вiр.

 

Мы нацярпелiсь страху i нягоды,

Iдэй бясслаўных зведалi цынiзм,

Няшчасныя савецкiя народы,

Якiя будавалi камунiзм.

 

20.05.2000

 

Home Page     Змест

 

3890     НАРОД

 

Абшар навокал зацягнуў смурод,

I цяжка дыхаць, i пагана бачыць,

Ды, як нямы, маўчыць цяпер народ,

Стан рэчаў не жадае перайначыць.

 

I не таму, што сiлаю слабы,

Па моцы скалы раздрабiць ён здольны,

Бо людзi духам сталi, як рабы,

То цалкам i народ цяпер бязвольны.

 

Народ, падобны вельмi на траву,

Бо памяркоўным нават стаў не ў меру,

Без барацьбы схiляе галаву,

Яе пакласцi згодны пад сякеру.

 

7.06.2000

 

Апошні верш тэмы     Home Page     Змест

 

 

 

Сайт создан в системе uCoz